Хоть вспоминать о том неловко,

Росла на дереве морковка.

И так как высоко росла -

Она заносчивой была.

Капусту прозвала "капухой",

А брюкву - дурой толстобрюхой.

И так высмеивала репу,

Что говорить о том нелепо.

Томат звала наростом алым,

Салат - зелёненьким нахалом,

Картошку - вылупленным глазом,

Укропчик - сорняком чумазым.

Морковь любила похвалиться:

"Заткну за пояс даже птицу

И, если только захочу,

Я к небу синему взлечу!

Я лучший овощ на планете

Мой вкус - всех вкусов идеал!"

Вот потому не любят дети

Морковку...

И воображал.

Dawno temu, choć nikt o tym nie wie,
Marchewka rosła na drzewie,
A że tak wysoko rosła -
Była okropnie wyniosła.

O kapuście mówiła "kapucha",
Z brukwi się wyśmiewała, że jest tłustobrzucha,
A jak się wyrażała o rzepie,
Nawet nie wspominać lepiej.

Pomidor nazywała czerwoną naroślą,
Sałatę - jarzyną oślą,
Ziemniak - ślepiem wyłupiastym,
A koper, po prostu, chwastem.

"Ja - mówiła marchewka - ja to jestem taka,
Że jeśli tylko zechcę, zakasuję ptaka,
Rosnę w górze, na drzewie, lecz jak będzie trzeba,
Pofrunę nawet do nieba!

Ja jestem nadzwyczajna, w smaku niebywała,
Jam owoc nad owoce, ze mną nie przelewki!"
Tak mówiła marchewka - głupia samochwała.
Dlatego właśnie dzieci nie lubią marchewki.