Максим Богданович. Слуцкие ткачихи

Чудное стихотворение, шедевр белорусской поэзии. Рад, что Вы его очень проникновенно перевели.

Добры дзень, Барбара.
У мяне няма нараканняў адносна пераклада, але я не зусім разумею, чаму некаторыя словы ў беларускамоўным вершы выкручаны нейкім здзеклівым чынам. Напрыклад, "рэка", якая заўсёды была і застаецца "ракой". Ці "збожжэ", якому дагэтуль было някепска называцца "збожжам". Тое ж тычыцца і дзеяслова "блішча".
Я знайшла некалькі варыянтаў - і з дарэформенным правапісам (тарашкевіца), і з пакуль што агульна распаўсюджаным на гэты момант. Спадзяюся, што які-нібудзь з іх будзе для Вас карысным.

http://www.vershy.ru/content/slutskіya-tkachykhі

Ад родных ніў, ад роднай хаты
У панскі двор дзеля красы
Яны, бяздольныя, узяты
Ткаць залатыя паясы.
І цягам доўгія часіны,
Дзявочыя забыўшы сны,
Свае шырокія тканіны
На лад персідскі ткуць яны.
А за сьцяной сьмяецца поле,
Зіяе неба з-за вакна —
І думкі мкнуцца мімаволі
Туды, дзе расьцвіла вясна,
Дзе блішча збожжа ў яснай далі,
Сінеюць міла васількі,
Халодным срэбрам ззяюць хвалі
Між гор ліючайся ракі.
Цямнее край зубчаты бора...

І тчэ, забыўшыся, рука
Заміж персідскага узора
Цьвяток радзімы васілька.


http://knihi.com/Maksim_Bahdanovic/Sluckija_tkacychi.html

Ад родных ніў, ад роднай хаты

У панскі двор дзеля красы

Яны, бяздольныя, узяты

Ткаць залатыя паясы.

І цягам доўгія часіны,

Дзявочыя забыўшы сны,

Свае шырокія тканіны

На лад персідскі ткуць яны.

А за сцяной смяецца поле,

Зіяе неба з-за акна, –

І думкі мкнуцца мімаволі

Туды, дзе расцвіла вясна;

Дзе блішча збожжа ў яснай далі,

Сінеюць міла васількі,

Халодным срэбрам ззяюць хвалі

Між гор ліючайся ракі;

Цямнее край зубчаты бора...

І тчэ, забыўшыся, рука,

Заміж персідскага узора,

Цвяток радзімы васілька.





З надзеяй на разуменне,

Кроме второй строки, Барбара, по-моему, очень сильный, живой перевод.
С уважением.
Никита