Уладзiмiр Жылка (1900 – 1933)

Замчышча

Наўкола роў травой паросшы і шырокі,

За ім астача сьцен зруйнованых замковых…

Тут князь калісьці жыў багаты, ганаровы,

І слава-чутка йшла аб ім у сьвет далёкі.

Цяпер-жа сумна мур глядзіцца адзінокі,

Ў праходах вецер рве, зьдзьмухае пыл вяковы,

Ўначы стагнаньнямі і плачам страшаць совы,

І кажаны лятуць на дзень ў сплясьнелы лёхі.

А ў вёсцы блізкай дзед старэнькі бае, сівы,

Пра страхі розныя, што там таяцца, й дзівы

Начніц, што пацеркі нанізваюць з расы,

І па шляху снуюць і сеюць сьпеў жуды,

Ды аб княжне — дзіўной, нябачанай красы,

Ў замковай вежы век згубіўшай малады.

1921