Адам Гвара.

ТРИ ГРУШИ

Три груши дрожали ночью. Одна выдуманная,

вторая  не от мира сего, а третьей  не было.

Выдуманная приносила сладчайшие плоды.

Вторая снила миндаль с голубыми цветами,

а под третьей уснуло то, чего не случилось.

Ветер зевнул на ветке и выгладил листья.

Вечер смежил веки и засветил звезды.

За вздыхающей занавеской жасмин серебрился.

Три месяца сияниями заглядывали в окно.

Один из них был настоящим, как та третья груша.

Видел я тысячи обещанных полнолуний.

Сосчитал все новые восходящие на небо.

И знаешь, что? Ты зря смеялась над клятвами

что я возьму тебя с собой на этот третий месяц.

Мы всегда   там были. И не говори, что не знаешь.

Аг

Adam Gwara·

TRZY GRUSZE

Trzy grusze drżały nocą. Jedna wymyślona,

druga nie z tego świata, a trzeciej nie było.

Wymyślona rodziła najsłodsze owoce.

Druga śniła migdały o niebieskich kwiatach,

a pod trzecią usnęło, co się nie zdarzyło.

Wiatr ziewnął na gałęzi i wygładził liście.

Wieczór skleił powieki i gwiazdy zaświecił.

Za oddechem firanki jaśmin się srebrzyścił.

Trzy księżyce poświatą zaglądały w okno.

Jeden tylko prawdziwy, jak ta grusza trzecia.

Obejrzałem tysiące obiecanych pełni.

Zliczyłem wszystkie nowie wschodzące na niebie.

I wiesz co? Nierozważnie żartowałaś z przysiąg,

że cię wezmę ze sobą na ten trzeci księżyc.

Jesteśmy tam od zawsze. I nie mów, że nie wiesz.

ag