Затвори окно - сад слишком звучен.

Очи - в сон ли, в смерть ли - закрывай.

Наше лихо часом неминучим

С жизнью канет в невозвратный край.

Новый день забрезжит в ясной дали

Без тревог, что в нем нас больше нет...

Только все, что мы перестрадали,

Пусть, хоть малый, но оставит след!

А иначе в чем же искупленье,

Если смертной пустоте предам

Память ран, что каждое мгновенье

Столько боли причиняли нам?

***

Bolesław Leśmian

Krzywda

Zamknij okno...W ogrodzie - zbyt śpiewno.

Oczy do snu lub do śmierci zmruż.

Krzywda nasza kończy się na pewno!..

Życie - mija... Wolno spocząć już...

Dzień się nowy na obłoków bieli

Nie zatrwoży, że ciał naszych brak...

Lecz to wszystko, cośmy przecierpieli,

Niechaj we mgle ma choć drobny znak!

Bo czym zgrozę odkupić zagłady,

Łez wysiłek i ten pusty czas,

Gdy śmierć zniszczy nawet ran tych ślady,

Ran, co niegdyś tak bolały nas?