Г. Орбелиани Мухамбази

Григол Орбелиани

 

Мухамбази

 

Не вином — я тобой опьянен: красотою пьянее вина.

Если выпью — язык мой тотчас разболтает тебе обо всем,

что в душе я таил испокон, пред тобой трепеща всем нутром,

без надежды открыться тебе, без любви погибая молчком

от тоски и заплаканных глаз, истекавших обильным дождем,

и молва об унынье моем разнесется на все времена...

Не вином — я тобой опьянен: красотою пьянее вина.

 

Мне бы сердце свое исцелить, но глупцу не исполнить мечты,

и остатки ума моего истребить вознамерилась ты!

Знаешь ты — покоряют меня лишь твои неземные черты:

нежный взгляд на меня обрати — и слуга я твоей красоты.

Знаешь ты, но желаешь смеясь, чтобы выпил я чашу до дна.

Не вином — я тобой опьянен: красотою пьянее вина.

 

Ты лелеешь жестокую цель погрузить меня в сумрачный ад:

если сдамся и выпью вина, мне уста твои розу сулят;

но у дивной ланиты твоей аромат благородней стократ:

мне бы им насладиться хоть раз — с удовольствием принял бы яд.

Если ж я не признаюсь тебе, то мне чаша с вином не нужна!

Не вином — я тобой опьянен: красотою пьянее вина.

 

От улыбки сияет порой твой исполненный прелести лик:

расцветают цветы миндаля на ланитах твоих в этот миг!

Я сошел бы, наверно, с ума, если б к ним на минуту приник.

Хоть убей — но скажу: не снести мне таких непосильных вериг.

Я от страсти безумной зачах: нынче жизни моей грош цена.

Не вином — я тобой опьянен: красотою пьянее вина.

 

18 — 21 января 2020

 

 

 

გრიგოლ ორბელიანი

 

მუხამბაზი

 

ნუ მასმევ ღვინოს, — უღვინოდ ვარ მთვრალ შენის ეშხით, —

თვარა მიმუხთლებს და წარმოჰსთქვამს ენა ყოველსა,

ესდენ ხან კრძალვით დაფარულსა ღრმად ჩემსა გულსა:

უიმედოსა შენდა მომართ ჩემს სიყვარულსა,

ტანჯვათა, ოხრვათ, იდუმალად მომდინარ ცრემლსა,

ჩემს შესაბრალისს გაშმაგებას ცნობათ დაფანტვით...

ნუ მასმევ ღვინოს, — უღვინოდ ვარ მთვრალ შენის ეშხით!

 

გულის ურჩისა დასამშვიდად მცირედ გონება

შემრჩომია-ღა და მისიცა გსურს დაბნელება!

მის დასამონად იცი, კმარა შენი შვენება,

ერთი მოხედვა ტრფიალებით, მცირ ყურადღება!

იცი, მარამა თასს კი მაძლევ მღიმარეს სახით,

ნუ მასმევ ღვინოს, — უღვინოდ ვარ მთვრალ შენის ეშხით!

 

რადგან არ იშლი ჩემს საკვდავად შენს სასტიკ სურვილს

და ჯილდოდ ვარდსა მაძლევ ოდეს შევსვამ თასს აღვსილს;

მაგ ვარდის ნაცვლად მასუნე ვარდს, შენთ ღაწვთზე გაშლილს,

და მაშინ გინა სიხარულით შევსვამ თვით სიკვდილს!

რათ მინდა ღვინო, თუ ვერ გეტყვი: გეტრფი მთვრალ ეშხით!

ნუ მასმევ ღვინოს, უღვინოდ ვარ მთვრალ შენის ეშხით!

 

ზოგჯერ მღიმარე გიმზერ ოდეს ეშხით აღვსილი,

მრწამს, რომ ღაწვთ ზედა გარდაგკვრია ნუშის ყვავილი!

მაშინ მას ზედა დაკონების მკლავს მე სურვილი.

მაშ გინდა მომკლა, გეტყვი, თმენის არღა მაქვს ძალი,

ისმინე, ვდნები, ცნობა არ მაქვს, ვგიჟდები ეშხით.

ნუ მასმევ ღვინოს, უღვინოდ ვარ მთვრალ შენის ეშხით.

Юрий Лифшиц, поэтический перевод, 2020

Сертификат Поэзия.ру: серия 1238 № 149877 от 19.01.2020

2 | 10 | 1003 | 18.04.2024. 13:20:57

Произведение оценили (+): ["Владимир Корман", "Александр Владимирович Флоря"]

Произведение оценили (-): []