Мы своей эпохи дети -
политической эпохи.

Каждое из дел насущных,
что справляем днем и ночью -
политическое дело.

Хочешь, нет ли -
твои гены в политическом грядущем,
политичный цвет у кожи,
политичный взгляд на вещи.

В резонансе слов слетевших
и в молчанье есть оттенок -
так ли, этак - политичный.
 
Если ходишь лесом-бором,
политически утопчешь
политическую почву.

Если стих аполитичен - все едино политичен,
а в небе светит лунный серп -
объект уже не лунный.

Быть или не быть, вот в чем вопрос.
В чем сила - ответь, милый.
Вопрос политический.

Не обязательно быть человеком,
для обретенья политического веса.
Достаточно быть нефтяной трубой,
быть черноземом или вторсырьем.
Быть даже и столом для заседаний,
чью форму утверждают месяцами,
для переговоров о жизни и смерти -
овальным или квадратным.

А в это время гибли люди,
издыхали животные,
пылали дома,
пустели поля,
как в эпохах стародавних,
не столь политических.

***

Wisława Szymborska
Dzieci epoki

Jesteśmy dziećmi epoki,
epoka jest polityczna.

Wszystkie twoje, nasze, wasze
dzienne sprawy, nocne sprawy
to są sprawy polityczne.

Chcesz czy nie chcesz,
twoje geny mają przyszłość polityczną,
skóra odcień polityczny,
oczy aspekt polityczny.

O czym mówisz, ma rezonans,
o czym milczysz, ma wymowę
tak czy owak polityczną.

Nawet idąc borem lasem
stawiasz kroki polityczne
na podłożu politycznym.

Wiersze apolityczne też są polityczne,
a w górze świeci księżyc,
obiekt już nie księżycowy.

Być albo nie być, oto jest pytanie.
Jakie pytanie, odpowiedz kochanie.
Pytanie polityczne.

Nie musisz nawet być istotą ludzką,
by zyskać na znaczeniu politycznym.
Wystarczy, żebyś był ropą naftową,
paszą treściwą czy surowcem wtórnym.
Albo I stołem obrad, o którego kształt
spierano się miesiącami
przy jakim pertraktować o życiu i śmierci,
okrągłym czy kwadratowym.

Tymczasem ginęli ludzie,
zdychały zwierzęta,
płonęły domy
i dziczały pola
jak w epokach zamierzchłych
i mniej politycznych.