Ежели прав тот учёный, в Кротоне
Прозревший аспект в философском каноне,

Про то, как душа человечья на грани
Износа, меняя среду обитанья,
Трудясь, вылетает из формы - в исподнем,
Чтоб новую стать обрести на свободе, -
Тогда нет печали в смертельном исходе,
Для старой души есть жупан новомодный,
Мы можем и смерть одолеть, коль решили
Не гнить в тесном ящике в смрадной могиле.
Решил я: рассвет мой предсмертный забрезжит,
Едва нить последнюю Парки обрежут,
Отброшу без жалости тело в лохмотьях.
Готов к новой жизни, в свободном полёте
До времени буду в надмирном эфире
При Ядзе ласкаться игривым зефиром,
Прохладу неся жаркой ночью, сорочку
Вздымая и слабя на персях шнурочки.
Так буду витать в алавастровом гроте,
Пока не дождусь обновления плоти.

Jan Andrzej Morsztyn

REDIVIVATUS

Jeśli to prawda, co kiedyś uczony

Mniemał i twierdził filozof z Krotony,

Że dusze ludzkie, doszedszy swojego

Kresu i ciała pozbywszy pierwszego,

W inszy się łupież na nową słobodę

Przenoszą, w inszy kształt, w inszą urodę,

I inszej nie masz po tej śmierci szkody,

Tylko na starą duszę żupan młody,

Możemy z śmierci przeszydzać i tyle

Niesmaków sobie nie knować w mogile.

Tak i ja. kiedy dni swoich dopędzę,

Kiedy ostatnią Parki zwiną przędzę,

Opuszczę z chęcią zwiotszałe łachmany.

A niż na nowy będę zawołany

Żywot, będę się. w powietrze zmieniony,

Przy Jadze bawił jak wietrzyk pieszczony,

Będę ją chłodził podczas kanikuły

I poddymając na piersiach przystuły,

Czegom pragnął żyw, w tej alabastrowej

Jaskini czekać będę formy nowej.