Ewa Pilipczuk

 

Czerwcowym schyłkiem

 

Lipa w zapachu miodu tonie

 w opłotkach sennie gwarzą malwy

 czerwiec upałem głosi koniec

ptaszęcym jutrzniom

 inwokalnym

 

Parują zmierzchy szafirowo

 na cienkiej strunie księżyc brzdąka

 półmrok rozkłada pościel nową

w obłocznych tiulach

 i koronkach

 

Błądzące myśli pośród komet

 w liturgii nocy mają zenit

 chór dni powtarza antyfonę

z naszym dwugłosem

 ku jesieni

 

 

Ewa Pilipczuk,

 

 

Эва Пилипчук.

На склоне июня.

 

Липа тонет в запахе мёда ,

в садочках сонно шепчут мальвы,

июньский жар гласит об уходе

птичьих заутрен

инвокальных.

 

Сумерки  паром исходят лиловым,

месяц по струнам бренчит рассеянно,

сумрак постель готовит новую

облачным покрывалом

кисейным.

 

 

 Мысли, бродя в бездомном  просторе,

 в литургии ночи  восходят к пассии,

 хор дней    антифонно вторит

 нашему к осени

 двоегласию.