Ślusarczyk-Latos Józefa - Dzieci przerwanej epoki

dzieci przerwanej epoki żyją na ulicy

mieszkają w cieniu naszych powiek

rosną

między głuchymi ciałami robotów

ich braćmi są manekiny

mają drewniane twarze i metalowe oczy

nikt nie wie ile ich jest

otaczają nas we śnie wypełniają południe

mieszkają w naszych lustrach

są sierotami ziemi

dzieci przerwanej epoki nie znają historii

nie są po żadnej ze stron

mieszkają w twarzach w parlamentach

szydzą ze wszystkiego

dzieci skrzywdzone skrzywdzonej epoki

nie czują miłości ani nienawiści

nie znają swojego imienia

ich domy są z marzeń uschniętych

z deszczu oraz liści

łodzie z papieru i wiatru

dzieci przerwanej epoki są dziećmi Boga

ale jeszcze nie wiedzą o swoim istnieniu

Юзефа Слюсарчик-Лятос

Дети прерванной эпохи

дети прерванной эпохи живут на улице

обитают в тени наших век

растут

между глухими телами роботов

их братья-манекены

у них деревянные лица и металлические глаза

никто не знает сколько их

окружает нас во сне, наполняют полдень

живут в наших зеркалах

они сироты земли

дети прерванной эпохи не знают истории

они не на одной из сторон

они живут в лицах  парламентариев

они смеются надо всем

дети обиженные обиженной эпохой

не чувствуют любви или ненависти

они не знают своего имени

их дома из  мечтаний увядающей

под дождями листвы

их лодки из бумаги и ветра

дети прерванной эпохи-дети Бога

но они еще не знают о своем существовании