Идут муж с женой через мостик горбатый,

Бредёт безбородый мужик... “Бородатый

Сосед прежде был, - муж заметил, - обрили!”

Жена: “Нет, остригли, пушок есть на рыле”.

Муж: "Бритый!" - твердит. "Нет, острижен!" - супруга.

И так битый час пререкались, с поругой

За спором - тычки, баба - кубарем с лавы.

Уж тонет, хлебнувши воды из Рудавы,

Уж нет головы, дно скребёт, а чекрыжат,

Что ножницы, пальцы: не брит, а острижен.

Прознали соседи про то злоключенье,

Дивятся: что ищет он вверх по теченью,

Смеются, а он: “По законам природы

Текут сверху вниз - ваша правда - все воды,

Суть женской натуры - помрёт поперёк,

Несёт бабу в гору, уверен, поток".

Рудава - впадает в Вислу в Кракове (исток Вислы - Баранья Гора)  

WACŁAW POTOCKI  

Golono, strzyżono

Idący gdzieś mąż z żoną po ławce przez wodę,

Ujźrą chłopa bez brody, co ongi miał brodę.

"Ba, wej, jak się nasz sąsiad wygoieł!" - mąż powie;

A żona: "Wzdyć to ostrzygł, a to znać po głowie".

Znowu ten: "Ba, ogolił!" - owa: "Ostrzygł!" - rzecze.

Tak długo między nimi owej było przeczę,

Aż od słów przyszło do rąk, aż ją zepchnął z ławy.

Już tonie, już się baba napiją Rudawy,

Już i z głową pod wodą na dnie łowi śliże,

Przecie palcami, rękę ukazawszy, strzyże.

Gdy się o tej sąsiedzi dowiedzą przygodzie,

Bieżą na dziw, a widząc, że przeciwko wodzie

Mąż jej szuka, wszyscy w śmiech, a ten rzecze: "Szkoda

Dziwić się! Wszytkoć, prawda, na dół nie­sie woda,

Lecz niewiasta, tak sprzeczna we Wszytkim z natury,

I po śmierci, rozumiem, płynęła do góry".