Прихожу - в час назначенный, рано.

Объясняет мне пани - искать надо зал фортепьяно.

Уточняю - где те фортепьяно… машет - прямо.

На первый этаж, третий зал, правый ряд.

Иду. Нет тебя там. Стеклянный фасад.

Только река и мост с фонарями.

Возможно, прошла ты в секцию арф, -

поведал лифтёр - горбатый, в летах, -

восьмой этаж, секция двадцать вторая.

Букет рассыпался в лифте - как хвост павлиновый,

Стучу. Звоню. В зале арф что ли сгинули?!            

За окном зоосад, усталые - спят попугаи.

Уж полдень пробили куранты, я - пулей -

зал просвистел окаринок-свистулек,

сквозь строй саксофонов - бегу к трём коллегам,

потом в зал ударных - то бьюсь, то бросаюсь на стены;

нет ли, - кричу, - зала волшебных флейт в заведенье?

Нет, - осадили, - косить тут под Моцарта нефиг, и бегать.

Четырнадцать. Кто объяснит мне

где выход заклятого музлабиринта,

наездился я - сверху-вниз, снизу-вверх, - где же он?

Букет мой пропал, лифтёр полусонный

в спину бормочет - ещё есть отдел фисгармоний,

c бюро под окном, там вид на башню, на тучу, и тучу ворон.

Спускаюсь пониже, зал семь, на парад -

фисгармоний фаланга, шеренга и ряд,        

фисгармония за фисгармонией,

только нет тебя там, наверху нет, нет ниже,        

я вдоль окон брожу, на площади вижу:

cтатуя короля какого-то, конная.

Ты как в опере - что ли - комической

провалилась под сцену в момент?

Весь Центральный Музей инструментов народно-филармонических  -

обшарил, нигде тебя нет.

KONSTANTY ILDEFONS GAŁCZYŃSKI

Dziewczyna z Centrali Instrumentów Muzycznych

Przyszedłem, jak się umówiliśmy, rano.
Ta pani powiedziała, że jesteś w dziale fortepianów.
Spytałem, gdzie te fortepiany, proszę pani.

Na pierwszym piętrze, hala numer trzy.
Jadę. A ciebie nie ma. A przez szkło szyb
tylko rzeka i most z latarniami.

Możliwe, że wyszła do działu harf,
powiedział woźny, który miał lekki garb,
ósme piętro, hala numer dwudziesty drugi.

Bukiet rozsypał mi się w windzie, jak pawi ogon,
Pukam. Dzwonię. A w dziale harf nikogo.
A przez okno Zoo, gdzie huśtały się papugi.

Gdy południe wydzwoniły miejskie zegary,
szukałem cię w dziale okaryn,
potem wśród saksofonów, z koleżankami trzema;

potem w dziale bębnów chodziłem od ściany do ściany,
potem chciałem cię szukać w dziale fletów zczarowanych,
ale powiedzieli, żebym nie strugał Mozarta i że takiego działu nie ma.

O czternastej całkowicie
zaplątałem się w muzycznym labiryncie
i jeździłem z góry na dół i z dołu do góry.

Kwiaty gdzieś przepadły. Woźny mnie dogonił
i powiedział, że jesteś w dziale fisharmonii,
biurko pod oknem, przez które widać wieżę, wrony i chmury.

Zjechałem piętro niżej. W hali siedem
fisharmoniee stały długim rzędem,
fisharmonia za fisharmonią,

tylko ciebie ani śladu, ani nisko, ani wysoko,
więc stanąłem przy oknie, a przez okno
widać było pomnik króla na koniu.

A może tak w operze komicznej
zapadłaś się pod podłogę?
I szukam cię dalej w Centrali Instrumentów Muzycznych,
i odnaleźć ciebie nie mogę.

1949