перевод с белорусского

 

Анатоль Сыс. Потир

 

 

Нашли потир, слезами полный,

никто не знает – слёзы чьи.

В сребре серебряное

в полночь

открыл молчальник, взяв ключи.

 

От зла, грехов, как заговором,

гнусавил голос за стеной…

Нашли на дне потира слово,

исчезло из молитв оно.

 

Люблю –

глаза прочитали,

Люблю –

прошептали губы,

Люблю –

простонали души,

Люблю –

закричали люди.

 

Кого?

 

Поэт сказал: Отчизну!

Солдат: девчонку!

И некто говорил: себя!

И стали дружно,

плотно, чинно,

как будто сев или косьба.

 

А он – само бессилье мира,

никто его не полюбил,

плескались слёзы, и с потира

вино с избытком кто-то лил.

 

И стали дружно, плотно, чинно,

как будто сев или косьба,

поэт сказал: пьём за Отчизну!

И каждый выпил – за себя…

 

 

 

 

Анатоль Сыс. Пацір

 

Знайшлі пацір, сьлязамі поўны,

ніхто ня ведае – чыймі.

Сярэбранае ў срэбным –

поўню

пакутнік нейкі расчыніў.

 

Ад зла, спакус, грахоў замову

гугнявіў голас за сьцяной...

Знайшлі на дне паціра слова,

з малітвы выпала яно.

 

КАХАЮ –

вочы прачыталі,

КАХАЮ –

вусны прашапталі,

КАХАЮ –

душы прастагналі,

КАХАЮ –

людзі закрычалі.

 

 

Каго?

 

Паэт сказаў: Айчыну!

Жаўнер: дзяўчыну!

Хтось: сябе!

I сталі дружна,

шчыра, шчыльна,

як на касьбе ці на сяўбе.

 

А ён канчаўся у зьнямозе –

ніхто яго не пакахаў,

з паціра выплюхнулі сьлёзы,

і налілі праз край віна,

 

і сталі дружна, шчыра, шчыльна,

як на касьбе ці на сяўбе,

паэт сказаў: п’ем за Айчыну!

I кожны выпіў – за сябе...

 

https://rv-blr.com/verse/show/30863/

Потир: https://old.bigenc.ru/religious_studies/text/3163318