Павлюк Трус. Пожелтеет листва...

Пожелтеет листва,

Отцветёт за окном,

И погаснут холодные зори…

В дом заглянет Она,

Ей поклялся давно,

И воскреснет душа в разговоре.

 

В дом заглянет одна,

В тихом шелесте снов,

Постучит неожиданно в двери.

И малиновый свет,

Дум терновый венок

Принесёт в одинокий мой терем.

 

Дверь открою я сам.

В дом заглянет луна,–

Повстречаемся с гостьею дальней…

…Угасает свеча,

На душе тишина, –

Как-то радостно мне и печально.

 

Мы являемся в  мир,

Чтоб прославить его, –

Всё отдать для борьбы, созиданья.

Зори в сердце моём

Возродили огонь

И согрели минуты молчанья.

Як пажоўкнуць лісты

 

Як пажоўкнуць лісты,

Адцвітуць за акном,

Як пагаснуць халодныя зоры…-

Тады прыйдзе Яна,

Што пакляўся даўно,

І са мной ад душы пагаворыць.

 

Прыйдзе ў вечар адна,

Прыйдзе ў шэлесце сноў,

На парозе пастукае ў дзверы.

І барвовасць красы,

Дум цярновы вянок

Прынясе ў адзінокі мой церам.

 

Дзверы сам адчыню,

Месяц зойдзе ў пакой,-

Сустракацьмем далёкую госцю…

…Ціха гасне свяча,

На душы супакой,-

Неяк радасна й сумна чагосьці.

 

Мы прыходзім у свет,

Каб уславіць яго,-

Усё аддаць за жыццё і змаганне.

Зоры ў сэрцы маім

Зацяплілі агонь

І сагрэлі хвіліны маўчання.

 

1928

Надежда Буранова, поэтический перевод, 2022

Сертификат Поэзия.ру: серия 851 № 168791 от 19.07.2022

0 | 2 | 447 | 26.04.2024. 05:34:44

Произведение оценили (+): ["Ирина Бараль"]

Произведение оценили (-): ["Вера Тугова"]