Кафе над Риони

 

Я вспоминаю кафе голубое…
Годы прошли, позабыть я не смог.
И до сих пор драгоценной мечтою -
чайные розы и чайный дымок.

 

Воспоминанья уносят туда,
где акварель чайных роз и витает
чайный дымок и, как наши года,
вслед за Риони в лазурь уплывает.

 

Вижу опять этих глаз синеву,
слышится голос Риони далекий,
слышится, видится, как наяву, –
двое, мечтательны и одиноки.

 

В синем дыму в том кафе голубом
за голубым мы сидели столом…

 

Где твой загаданный брат по судьбе,
мать и любимая? Где они, где?
Тот, кто великим быть обещал,
где тот ребёнок? Кем ныне он стал?

Это не он ли в кафе голубом
рядом сидит с постаревшим лицом?

 

Словно одетые в чёрное тени,
бродим с тобою во мраке без цели.
И не над нашей ли это судьбой
колоколов вдруг послышался бой?

 

О, как давно, как недавно все было!
Может, с Риони кафе то уплыло?
Но отчего позабыть я не смог
чайные розы и чайный дымок?

 

Шорох реки вспоминаю далекий,
что не мешал, и твой взор синеокий.
Снова я вижу – в кафе голубом
сходимся мы и садимся вдвоем.

კაფე რიონის პირად

იმ ცისფერ კაფეს ვიგონებ ახლაც,
დღემდე იმგვარად დარჩა ის, მგონი;
დღემდე მეც ძვირფას ოცნებად მახლავს
ჩაის ვარდები და ჩაის ბოლი.

ისმის რიონის შრიალი შორი,
ჩვენს ლურჯ თვალებში შემოუსვლელი,
ცისფერ კაფეში შევდივართ ორნი,
ცისფერ მაგიდას შემოვუსხდებით.

იფეთქებს ფიქრი, ვით ჩაის ბოლი,
დაეძებს ლანდებს და ია-ვარდებს,
შეუერთდება რიონის რონინს
და ლაჟვარდებში გაინავარდებს.

ცისფერ კაფეში ვოცნებობთ ორნი,
ჩაის ვარდების ჩანს აკვარელი,
― სად არის შენი ნანატრი ტოლი?
― სად გყავს დედა ან საყვარელი?

― რა იქნა დიდი მომავლის ბავშვი,
ხედავ, ბერდები და თან ყვითლდები!
ცისფერ კაფეში და ცისფერ კვამლში
ჩვენ ჩვენს ბედ-იღბალს დავაკვირდებით.

და იმ წუთამდის, ვიდრე ზარების
გაგვაღვიძებდეს ხმა საოცარი,
ვრულავთ ბინდ-ბუნდში, როგორც მგზავრები
შავით მოსილნი და შაოსანნი.

ცისფერ კაფეში... ეს იყო ძველად...
დღემდე იმგვარად დარჩა ის, მგონი,
დღემდე მეც მახსოვს გულის დამწველად
ჩაის ვარდები და ჩაის ბოლი.

დღემდე მიტაცებს შრიალი შორი.
ჩვენს ლურჯ თვალებში შემოუსვლელი...
ცისფერ კაფეში შევდივართ ორნი,
ცისფერ მაგიდას შემოვუსხდებით…

Владимир Шутов, поэтический перевод, 2021

Сертификат Поэзия.ру: серия 3205 № 161177 от 20.04.2021

2 | 5 | 627 | 26.04.2024. 13:24:52

Произведение оценили (+): ["Владимир Мялин", "Алёна Алексеева"]

Произведение оценили (-): []