Иоанна Вихеркевич.

***

оглянись вокруг  сизиф

от жажды вырастают горы

солнце влажное и чистое

создает иллюзию красоты

тени ложатся на вершины

нужно молчать

когда слова ищут выход

правда каменеет

выскальзывает  из рук

оглянись вокруг сизиф

есть вершина есть тень

есть дорога

и человек узник во времени прошедшем несовершенном

***

смерть ходит по улицам рука об руку с ангелами

заглядывает в окна

ищет

я спряталась в углу

сижу там

годы

в моем укрытии всё теснее

припрятала там моих

близких

 дрожу

снова адские тени в окне

страх обретает форму

изменяется

это ангел

хранитель

мой

***

Joanna Wicherkiewicz

rozejrzyj się syzyfie

z pragnienia wyrastają góry

słońce wilgotne i czyste

tworzy iluzję piękna

cienie kładą się na szczytach

trzeba milczeć

gdy słowa szukają ujścia

prawda kamienieje

wyślizguje się z dłoni

rozejrzyj się syzyfie

jest szczyt jest cień

jest droga

i człowiek uwięziony w czasie przeszłym niedokonanym

***

po ulicach śmierć chodzi pod rękę z aniołami

zagląda w okna

szuka

schowałam się w kącie

siedzę tam

lata

w mojej kryjówce coraz ciaśniej

poupychałam bliskie mi

osoby

drżę

znowu w oknie piekielne cienie

strach nabiera kształtów

wariuję

to anioł

stróż

mój