Dorota Płoszczyńska

Modlitwa

 

daj panie wiersz

cenniejszy niż szczęście

poeta nie uczestniczy

w rozpadzie

on tylko zapisuje

dwa światy

jeden wymoszczony w pamięci

drugi który przesuwa obrazy dnia

na wiele sposobów

 

daj panie wiersz

gdy wystyga czułość

a wstyd

nie mieści się w głowie

ani w pudelku z epoki pomyłek

 

sąsiadka wróży na dwoje

wadzi się z czasem

o gotowe wzory

przechodzenia

na drugą stronę

liczy rycerzy w Porsche

pod domem

 

ja tylko proszę

daj wiersz panie

z krwi i ciała na swoją chwałę

aby związać przekleństwa

pragnieniom nadać równowagę

od korzenia po czubki

w moje ręce wplątałeś niebo

przecież jesteś niebem

ziemią i wierszem

 

 

Dorota Płoszczyńska

Modlitwa

МОЛИТВА

дай господи  стих

что дороже счастья

поэт не участвует

в распаде

он только записывает

два мира

один вымощен  в памяти

второй меняет изображения дня

на разные лады

 

дай господи стих

когда чувствительность гаснет

а стыд

не вмещается ни в голове

ни в шкатулке эпохи ошибок

 

бабка надвое гадает

спорит  с временем

о принятом направлении

его хода

на  другой стороне

обнаруживает рыцарей в Porsche

подле дома

 

я только прошу

дай стих господи

из крови и плоти ко славе твоей

чтобы унять проклятия

желаниям придать равновесие

снизу доверху

мои руки вплетены тобой в небо

потому что ты и есть небо

земля и стих

***