Я верю, тот был свято прав, 

Кто сжег Джордано Бруно -

Ведь столько сотен лет подряд

Над Римом есть свет лунный...

Смотрюсь я с жаром в ту луну,

Весь мир в душе лелея,

И представляю всякий раз

Темницу Галилея...

И в восхищеньи таю я,

Как в винограднике шампанском,

Пока вдали мелькает тень,

Тень инквизиции испанской...

Wierzę, że rację najświętszą miał,
kto spalił Giordana Bruna - -
ach! dotąd jeszcze nad Rzymem się
świeci jaskrawa łuna...

Z zachwytem patrzę się w łunę tę,
a rośnie we mnie dusza,
ilekroć na myśl przychodzi mi
więzienie Galileusza...

I w zachwyceniu roztapiam się,
jakby w winnicy szampańskiej,
ilekroć razy mignie mi cień,
cień inkwizycji hiszpańskiej...