Бесарион Габашвили (Бесики) «Статная, стан твой сияет...» («Тано татано»)

Бесарион Габашвили (Бесики)

 

«Статная, стан твой сияет...» («Тано татано»)

 

1

 

Статная, стан твой сияет, владея сердцами!

Локоны — смерть для меня: я как будто в капкане.

Смотришь ты из-под ресниц — не спастись никогда мне.

Душу спалили гранаты-уста пламенами.

Ликом светла, ты, как солнце, восходишь над нами.

 

2

 

Очи-нарциссы сжигают молний быстрее,

змейка хранит золотая хрустальную шею,

робкие родинки с вышивкой схожи твоею.

От апельсинов твоих я, безумный, хмелею:

славлю я эти плоды, утомленный мечтами.

 

3

 

Стан тополиный, точеные нежные руки,

пальцы для сладких объятий крепки и упруги,

тонкая талия — на удивленье округе.

Лет на пятьсот постарел я от горестной муки:

вот и выходит, что смерть моя не за горами.

 

4

 

Розы-уста, я вас в мыслях украдкой целую!

Очи стремятся увидеть мою дорогую!

Сердцем устав, с чем тебя в этом мире сравню я?

Если тебя уступлю — где найду я такую?

Всех ты затмила красавиц своими очами!

 

5

 

Месяцем стал я ущербным, страдая по милой:

смерть призываю на смену я жизни постылой.

Будьте, безумцы-миджнуры со мной до могилы,

мертвого брата-миджнура оплачьте уныло!

Даром растрачена жизнь моя под небесами!

 

8-10 апреля 2017

 

 

 

ბესარიონ გაბაშვილი (ბესიკი) (1750 — 1791)

 

ტანო ტატანო

 

1

 

ტანო ტატანო, გულწამტანო, უცხოდ მარებო!

ზილფო-კავებო, მომკლავებო, ვერ საკარებო!

წარბ-წამწამ-თვალნო, მისათვალნო, შემაზარებო!

ძოწ-ლალ-ბაგეო, დამდაგეო, სულთ-წამარებო!

პირო მთვარეო, მომიგონე, მზისა დარებო!

 

2

 

თვალთა ნარგისი, დამდაგისი, შეგშვენის მწველად,

ყელსა ბროლებსა, უტოლებსა, გველი გყვა მცველად,

გესხნეს ხალები, მაკრძალები, ამარტის ველად,

ნარინჯნი ორნი, ტოლნი, სწორნი, მიქმოდენ ხელად,

მიწვევდენ შენად შესამკობლად, დამამწარებო!

 

3

 

ალვაო, გესხნეს ორნი ნორჩნი მოსარხეველნი,

მკლავნი მომკლავნი, თითნი თლილნი მოსახვეველნი,

ზარიფსა წელსა დაეკვირვნეს ქვეყანად მვლელნი;

ოდეს გნახვიდი, შევიმატნი ათასნი წელნი.

აწ დამლევიან ყოვლნი დღენი, უცხოდ ვარებო!

 

4

 

ბაგე მდუმრიად გიალერსებ, ბაგეო ვარდო!

თვალთა ჰსურიან ხილვა შენი, კეკელა მარდო!

გულსა სწყურიან დამაშვრალსა; რას შეგაფარდო?

თუმცა შენ დაგთმო, ვინღა ვჰპოვო, სად გავიზარდო?

უშენოდ ხილვა არვისი მსურს, შევიზარებო!

 

5

 

შენმა გონებამ მიმამსგავსა მილეულს მთვარეს:

სიცოცხლის ნაცვლად მოვინატრი სიკვდილსა მწარეს!

მოდით, მიჯნურნო, შემიბრალეთ, მოვლეთ ჩემს არეს,

მკვდარი მიჯნური დამიტირეთ, დამფალთ სამარეს!

ვაჲ, სიცოცხლეო უკუღმართო, დანაცარებო!

Юрий Лифшиц, поэтический перевод, 2017

Сертификат Поэзия.ру: серия 1238 № 126674 от 10.04.2017

1 | 0 | 1900 | 16.04.2024. 20:43:59

Произведение оценили (+): ["Александр Владимирович Флоря"]

Произведение оценили (-): []