Снова день начался с воркования горлиц.

Ночь ушла от меня, вслед за нею и хор лиц

(что слетаются ночью, словно кто их нагайкою гонит,

то друзья, окружившие ложе друга в агонии).

И сквозь сон, до шальных петухов, слышу их галопаду.

Снится мне, что уеду, примкнув к их отряду.

* * * (I znów się dzień...) 
Wat Aleksander
 I znów się dzień zaczyna gruchaniem synogarlic.
Noc opuściła mnie, a z nią --- wszyscy drodzy umarli
 (którzy zlatują się na noc, by ich kto gnał w sto koni,
druhowie, co obsiadują łoże druha w agonii).

Nim kogut zapiał, przez sen swój słyszę ich galopadę.
Jak błogo śnić, że od siebie razem z nimi odjadę.